Vervolg weblog

Precies 1 jaar geleden waren we op de terugweg van Bolivia naar Nederland. Mede de vele enthousiaste reacties op onze weblog resulteren uiteindelijk in een vervolg ... maar dan op een nieuwe weblog: www.tomasthijssen.blogspot.com

Slot

Ja, we kunnen wel stellen dat Tomas het geweldig doet en wij uiteraard ontzettend gelukkig met em zijn. Hijs een paar dagen in Nederland en tot nu toe verloopt alles voorspoedig.

Onze thuiskomst betekent ook een einde aan deze weblog en kmoet zeggen dat we hem met veel plezier hebben geschreven. Tkostte soms wel tijd tot diep in de nacht maar de vele, vele reacties en waarderingen laten je echt wel blijven schrijven.

Kwil toch met een slotwoordje eindigen dus...

Voor ons vertrek naar Bolivia probeerden we ons een bepaald beeld van dit land voor te stellen. Ook zeiden velen; ' Je moet genieten en alles gewoon op je laten afkomen' Dit werd zo vaak gezegd dat het bijna leek alsof wij superstressy zouden weggaan. Nou integendeel !!! Spanning op de dag van vertrek, nee, eigenlijk niet!!! We waren lekker realaxed, precies zoals Bolivia zelf ook is.
Je kan er om de meest eenvoudige dingen lachen omdat het er net anders aan toe gaat als dat wij gewent zijn. Tis er of heel superrelaxed dus of juist heel erg temperamentvol.
Als ik terugkijk en ik moet onze reis omschrijven met 1 woord dan zeg ik, LEUK !!!
Wij hebben daadwerkelijk lekker genoten van alles van Cochabamba, de geboortestad van Tomas. Elke dag rondwandelen en genieten van het straatbeeld. We hebben er ook in een geweldige periode gezeten, (sinterklaas), kerst, oud/nieuw en pre-carnaval en zijn blij dat we de rust hebben genomen om de stad te leren kennen. Zodat we Tomas later allerlei kleine details van Cochabamba kunnen vertellen van toen we met hem door de straten wandelden.

Bij het afreizen dacht ik eerst ook van; 'We gaan als het ff kan veel van het land zien.' Nou die gedachte is helemaal omgeturnd. Na een maand Bolivia besefte ik dat het er gewoon niet inzat om veel van het land te zien en later... Toen drong het pas goed door hoe mooi het was dat we de Cochabamba met zijn sfeer en aardige mensen zo goed kenden. Hoe mooi het was dat we steeds vaker bekenden tegenkwamen. Hoe waardevol dit beeld voor ons en Tomas later is.

Dit is onze zienswijze tijdens onze adoptiereis waarvan we ontzettend veel hebben genoten.

We hopen dat onze Adoptie uit Bolivia net zo'n mooie indruk op jullie lezers gemaakt heeft als op ons. Iedereen ontzettend bedankt voor de ontzettend vele leuke reacties tijdens onze reis.

Groeten Karin Marc Tomas

Aankomst

Onze aankomst 30 januari 2008

Het laatste halfuurtje voor de landing bedacht Tomas dat een slaapje hem wel goed zou doen. Tuurlijk, maar dan heel kort want een ontvangstteam stond ons op te wachten en tis wel zo leuk als tie wakker is.

We zijn als laatste het vliegtuig uitgestapt om de spanning voor de wachtenden wat op te voeren, haha.

De douane door verliep probleemloos en toen door 'de deuren' heen. Familie, vrienden en collga's verwelkomen ons met vele spandoeken en balonnen. Keigaaf !!! Ons familie/ vriendenkliekje is massaal in een grote touringcar gekomen.

Tomas reageert goed op onze ontvangst dus op schiphol hebben we rustig de tijd genomen om met iedereen een praatje te maken.

Op weg naar de touringcar merken we goed hoe koud en guur het in Nederland is. In de bus lullen Ka en ik als brugman over onze Adventures in Bolivia terwijl Tomas knock-out in z'n autoostoeltje ligt te pitten.

In een mum van tijd rijden we al voorbij ons huis waar de tuin helemaal lekker fout versiert is met een geweldige overdosis indianenlooks. Haaaa, superrr. Vooral de wigwam voor de vijver met indiaan is echt 'te fout !!!!' Past wel bij ons, haha.

We bedanken iedereen voor hun komst en lopen ons huis in. Het is altijd wel ff vreemd binnenkomen na vakantie maar nu helemaal. De gang, eet- en woonkamer hangen vol slingers, balonnen en kaarten. Ongelooflijk hoe veel. En dan voor de haard staat een gigantisch klimkasteel met trappen, loopbrug en glijbaan !!!! kadootje van de opa's en oma's. Tjonge jonge, ons menneke kriet vanalles. Voor de haard liggen ook nog talloze kodootjes en het is eigenlijk gewoon te gek.

Tomas loopt vrolijk door dit alles heen en speelt met alles wat in zijn handen komt. Hij kijkt heel rustig en tevreden en das erg fijn zo'n reactie.'s Avonds gaatie om 18.00 u naar bed en wordt ie de volgende dag om 10.30 u wakker !!! Slape doet ie ook hier als een os. Prima kerel.

Een helse terugreis !

Maandg 28 januari, rustig opstaan en de laatste dingen inpakken in de koffers. Deze ochtend heb ik nog maares ff een mail naar de reisorganisatie gestuurd of ze inderdaad een hotel in Sao Paulo geboekt hebben voor vanavond want ze lieten het weer eens afweten ons hierover te berichten.

Ik ben het gewicht in de koffers zo goed mogelijk aan het verdelen als Daniel en Ines al binnenlopen om ons naar het vliegveld te brengen. Een uur vroeger dan afgesproken maar we zijn eigenlijk toch klaar dus het komt wel goed uit. Hebben we wat meer tijd om de tickets om te ruilen bij de balie van de TAM op het vliegveld. We nemen afscheid int hotel en gaan naar het vliegveld.

Tis behoorlijk druk en ik ga met Ines in een rij staan. We zijn aan de beurt en aan de gezichtsuitdrukkingen tussen de baliemedewerker en Ines merk ik op dat het niet helemaal soepel verloopt. Vervolgens gaat de baliemedewerker eerst iemand anders helpen want er moet over onze ticketwissel gebeld worden. Het stel wat nu voor ons geholpen wordt heeft wel meer dan een half uur werk en bij ons is er nog steeds geen duidelijkheid of we nu wel of niet kunnen gaan. Dan deelt de baliemedewerker mee dat er niets bekend is over een reservering of iets betreft ons. We hebben op dat moment nog 20 minuten te gaan voordat het vliegtuig vertrekt. De pogingen van Ines om mij gerust te stellen baten niet echt want ik sta op killingpoint van welke ATP medewerker dan ook. godverdegodver ........ onze geweldige reisorganisatie ATP, die ja, want khad hem bewust nie eerder vernoemt, laat ons weer in de steek en man wat ben ik kwaad!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En hun maar beweren dat alles geregeld is. F... Y..

Ines staat intussen heftig aan de balie te discusseren terwijl ik in gedachten ons al weer terug naar het hotel zie gaan omdat we simpelweg niet weg kunnen. Ines roept 'you buy new ticket' tegen me. Ikke, 'wa kos da' . sevenhundredfiftyone dollar zegt Ines. Sodeju ginne kattepis, maar wa moet je. Gelukkig hadden we veel dollars en ik flap d'r ff een stapeltje neer. De tickets worden geprint en met nog 10 minuten op de klok snellen we naar een loketje om luchthavenbelasting te betalen. We nemen afscheid van Daniel en Ines en gaan snel door de douane. Ja hmm, we blijken een of ander papiertje niet te hebben wat nog ter plekke ingevuld moet worden. Hierna nog de persoonlijke- en handbagagecheck. Tis opt nippie maar tbegint het erop te lijken dat we echt vertrekken vandaag.

We stijgen op en hopen dat we hier ooit weer eens terugkomen in dit mooie land. De afgelopen 2 maanden zijn voorbijgesneld alsof het 2 weken waren.

Tijdens het opstijgen gaat het hartstikke goed met Tomas, hij vind het we leuk en zit op Ka's schoot te lachen. We vliegen met een korte tussenstop in Santa Cruz naar Asuncion. We hebbe ff naar Wim, Jose en Yorgelia gezwaait want zij zitten lekker hier in Santa Cruz.

Wanneer Tomas bij mij op schoot zit, wordt het plotseling verdacht warm op mijn bovenbeen. Als ik em optil, zie ik een mooie vochtige plek in m'n spijkerbroek..oeps luier lekkage.

Nou ja, tdroogt wel weer en Tomas ff verschone opt uitklaptafeltje

We komen in Asucion aan waar we direct overstappen in een ander vliegtuig. Hij staat al op ons te wachten en dit gaat dus lekker vlot. We reizen op dit stukkie businessklas omdat de economyclass volgeboekt zat. Ztit wel riant want het vorige vliegtuig was behoorlijk krap. We krijgen lekker vliegtuigvoer en Tomas een 'happymeal'

21.00 u landen we in Sau Paulo. Voordat we door de douane gaan nog ff Tomas verschonen want hij heeft weer iets in z'n luier geproduceert. Op dat moment trekken ze daar tig vliegtuigdeuren open want er ontstaat me toch een rij voor de douane. En ik maar kijken waar Karin en Tomas blijven. Richting de douane geeft iemand aan dat we een andere rij kunnen nemen en hier staat slechts 1 persoon voor ons, mooi ...

Er staan 4 personen van de Policia Federal int hokkie en tgaat goed. Stempels worden gezet totdat Tomas zijn lassaiz passer onder ogen komt. Er ontstaat discussie en we kunnen het Portugees nie volgen maar tis wel belangrijk want er worden nog eens 2 personen bij gehaald. De agent schuift het lassaiz passer terug en 'no' . Wat 'no' ? Een andere agent zegt ons int engels dat ze geen lassaiz passer accepteren en dat Tomas een paspoort moet hebben. Wat is dit nou weer...? Enkele weken geleden zijn er 5 kinderen via Sau Paulo naar Nederland gegaan, dat ging toen toch ook. Ik laat de agenten kopieen van geboorteakten zien e.d. maar ze zijn niet te overtuigen en we staan inmiddels al een uuuur ! voor dat loketje te klooien. Wat een gezeik vandaag, zeg. Uiteindelijk wordt er weer een andere agente erbij gehaalt en zei snapt dat ze midden in de nacht een gezinnetje wat op doorreis is, niet kunnen laten zitten. Ze regelt dat we onder politiebegeleiding (alsof we criminelen zijn) de koffers kunnen pakken en weg kunnen naart hotel. Maar voordat we weggaan van de luchthaven moeten we ineens het lassaiz passer van Tomas inleveren !!?? Ja, de Policia Federal had het om dingen uit te zoeken. K.. , daar zijn we dus nie gelukkig mee, maar ja wat moet je. Tis 23.30, doodmoe op een vliegveld met een kleine die normaal allang in bed had moeten liggen. Ka vraagt of ze een kopie willen maken vant lassaiz passer zodat we toch nog iets hebben. Nou, da wordt geregeld en de volgende dag kunnen we dan het lassaiz passer ophalen bij de TAM balie en we moeten vragen naar de supervisor. Okee dan, voor bij de luchthaven vragen we wat een taxi naart hotel kost. 30 dollar ! Wat!!! , ech nie dus, in nog geen 30 jaar, de afzetters. Op dat moment rijdt net de pendelbus van het hotel voorbij en na een flinke sprint stopt deze zodat we nog meekunnen naar ons slaapplekkie.

Int hotel is het gelukkig goed geregeld. 2400 u als we aankomen maar we kunnen zelfs nog een hapje eten en uiteindelijk om 01.00 u gaan slapen. Ik wil de wekker op mijn telefoon instellen en kom erachter dat ik mijn telefoon kwijt ben, ach ja kan er vandaag ook nog wel bij.

Dinsdag 29 januari

Ontbijten om 09.30 u en daarna mooi terug om verder te slapen tot 13.00 u. Om 14.00 u nemen we de pendelbus naar de luchthaven. Daar zoekt ik bij de TAM balie de supervisor. Ja, maar die komt pas om 16.00 u. Ohh, dan iemand anders die goed engels spreekt? Na ff zoeken kan een meiske me verder helpen en ze gaat met me mee naar een andere balie. Dit grietje reageert heel verontwaardigd als ze te horen krijgt van het gezeik van gisteravond. Ferm staat ze op en ik denk, ' das een goeie' Inderdaad, een half uur later komt ze met het lassaiz passer van Tomas aanlopen en een jongen die ons helemaal gaat begeleiden totdat we door de douane zijn voor de KLM vlucht naar nederland. Klinkt goed, maar na de tickets ophalen willen we weer door de douane en de Policia Federal doet deze keer weer moeilijk. Ook onze helper kijkt wat hopeloos want hij lijkt het probleem wat deze gasten maken, ook niet te snappen. Ik moet mee en Ka en Tomas blijven bij de Policia Federal achter. Met de TAM hulp gaak terug naar de TAM balie omdat er wat met de papieren gedaan moet worden. En dan tja.....weer wachten. Na 3 kwartier komt mijn hulp eraan. Snel naar Karin en Tomas. Die bleken het bijzonder gezellig gehad te hebben bij de Policia Federal want een of andere norse gast had vanalles int Portugees zitten lullu tegen Ka ent klonk nie zo vrolijk volgens dr.

Deze maal lopen we toch mooi met onze papiertjes langs deze dames en heren op en ik kon het nie laten om een heel vuil smoelwerk tevoorschijn te toveren. De bagagecheck volgt en daarna nog een paspoortcontrole. Laten wij nou net weer terechtkomen bij een hokkie waar 4 paar ogen onze papieren gaan checken. Er wordt lang gekeken naar het lassaiz passer en dan.......uiteindelijk... de stempels en we kunnen door!!!!!

We moeten nu nog wel ruim 6 uur wachten maar we zijn erdoor!!! en die KLM-vlucht komt wel goed.

We zagen erg op tegen een nooit stilzittende Tomas tijdens de vluchten maar dat ging perfect. Al die andere tegenslagen, daar hadden we nog niet zo bij stilgestaan omdat we dachten het papierwerk in orde te hebben. Maar tblijkt dat ook dan nog lang nie iedereen wil meewerken.

Om 20.45 vertrekt de KLM-vlucht met ons richting Amsterdam. Op de hele vlucht heeft Tomas zich geweldig gedragen en slechts 3 uurtjes geslapen. Hoe die et volhoudt snapt niemand maar tging perfect.

[ De aankomst > binnenkort ]

Terugreis en hechting

Onze terugreis start op maandag 28 januari. We vliegen van Cochabamba (Bolivia) naar Asuncion (Paraguay). Van daaruit weer naar Sao Paulo (Brazilie) waar we overnachten. Dinsdag 29 jan vliegen we 's avonds weer vanuit Sao Paulo naar Amsterdam waar we omstreeks 11.20 op 30 januari landen. En da ist dan, ons reisje zit erop maar we zijn nog lang niet klaar.

Een belangrijk iets is onder andere het hechtingsproces tussen Tomas en ons. Dit wil zeggen dat hij moet leren dat wij zijn ouders zijn en bij ons geborgenheid kan vinden.

We zullen daarom in het begin ook niemand thuis ontvangen op een hele enkeling na en das dan close family.

Bewust hebben we een aankomstfeestje geregeld zodat er maar 1 keer chaos is in de nieuwe omgeving van Tomas.

Voor onze aankomst op schiphol geldt, iedereen die wil komen, is van harte welkom!!!

We snappen best dat iedereen hem wil knuffelen en aanraken maar wij geven aan of dit wel of niet kan!!!

We handelen naar zijn reactie. Hij vindt aandacht en drukte geweldig en we hopen alle tijd voor belangstellenden te kunnen nemen. Maar mocht Tomas minder goed reageren dan moeten we onze aankomst kort houden.

de laatste dagen

zaterdag 26 januari ben ik 's middags met Franck in Cochabamba wat gaan rondhangen. Naar een vriend van em geweest die int centrum een zaakje heeft zitten. Tegenover zijn zaak zit een souvernierswinkeltje waar je vanalles uit Bolivia kan kopen. Ook van die beestjes die ze hier hebben. Ik heb ma gevraagt of ze zoiets mooi vond voor aan de muur maar zag er toch vanaf. spinnetjes van zo'n 15 a 20 cm. mmmjammie

In de zaak van Franck's vriend Jimmy hebben we ff gezeten en heel veel gelache. Franck zag een mooie cap aan de muur hangen en die heb ik em maar kado gedaan als bedankje voor zijn hulp e.d. Na deze middag volgde een emotioneel afscheid waar vele tranen vloeiden.....

Haha ech nie, twas gewoon kei lache man!!!

zondag 27 jan, ja laatste dagje he, opstaan Skypen en toen was het al weer ver in de middag want wij Skypen gewoon keilang. Verder de koffers pakken en toen Tomas wakker werd van zijn siesta de laatste ronde Cochabamba lopen en uiteraard weer biefstuk happen.

24 en 25 jan

Tzit er bijna op. De laatste dagen aftellen voor de terugreis die voor ons al maandag start. Maandag vliegen we van Cochabamba(Bolivia) naar Asuncion(Paraguay) en vandaaruit door naar Sao Paulo waar we 's avonds om 21.00 u aankomen. Vervolgens een overnachting in een hotel. De volgende dag hopen we op flinke zonneschijn zodat we bij het zwembad van het hotel kunnen rondhangen. Om 20.45 u vertrekt dan onze KLM vucht naar Amsterdam waar we om 11. 20 de volgende dag landen. Vooral deze vlucht was erg goed en luxe op de heen weg maar we vrezen een beetje voor de terugreis want die indiaan van ons stuitert behoorlijk. Stilzitten staat op niet zijn lijstje en wij zijn dus heeeel erg benieuwd hoe dit gaat verlopen. Maar tis een nachtvlucht en met een beetje geluk slaapt ie. Da doet ie anders ook erg goed, zo'n 12 uur achtereen. Nou das precies de vluchttijd, komt theoretisch goed uit.

De 24e jan hebben we weinig gedaan. Komt ook doort slechte weer. De laatste 2 weken regent het regelmatig, wel met opklaringen tussendoor, maar toch. De speeltuin is dan geen optie. Maar wel de speeltuin binnen bij de Burger King. Tomas vindt het helemaal geweldig en vandaag werd ie door 2 grietjes meegeloodst door een slurf die in een ballenbak uitkwam. Door de ramen in het speelgeval kon ik hem mooi in de gate houwe... Nou meneer vond het prachtig en had maar 1 doel voor ogen, gooien met ballen en rondschoppen. Toen ie ff eruit klom en ik em z'n schoenen aandeed, was het geheel niet volgens zijn planning dus een kwaaie kop wast gevolg. Jammer da we daar geen foto van hebben want hij kan me toch bekke trekke... Meneer sjaggie viel blijkbaar op want iemand vant personeel kwam gelijk een ballon brengen en Tomas was weer genezen van z'n onweer-bakkes. Op de terugweg naar het hotel regende het een beetje en dat heeft het de hele dag verder ook gedaan zodat we maar binnen zijn gebleven.

Vrijdag 25 januari, de laatste dag van de Fransen die ons om 12.30 u uitgenodigd hebben in een restaurant. Tis gestopt met regenen en we lopen erheen. Buiten bij het restaurant treffen we de Fransen aan en ze vertellen dat we ff moeten wachten op Daniel en Ines. Die hebben net gebeld dat ze een uurtje later komen... Ach ja, went wel.

Als ze er na zo'n 3 kwartier aankomen heeft Ines ook wat dossiers meegenomen waaronder die van ons. De resterende papierenkraam zoals geboorteakte, vertalingen e.d. worden overhandigd.

Buiten, onder het afdak van het restaurant, hebben we in de stortregen gegeten. Tegen 16.00 u klaar met tafelen, afscheid nemen van de Fransen en wij door de drup weer teruglopen naart hotel.

Ines en Daniel kijken iedere keer weer stomverbaast als wij lopend ergens heengaan want das hier bij hun nie gebruikelijk. Zij nemen voor 100 meter nog een taxi en tis lache hoe ze iedere keer weer in shock zijn van 'de afstanden' die we te voet afleggen.

Ook nu in de namiddag en avond regen dus maar geen citywalk deze keer.

papierwerk gereed

Laisser Passer Tomas

Maandag 21 jan. We wachten nog steeds op papieren de vanuit La Paz moeten komen.

's Ochtends treffen we Ines voor de rechtbank waar het hele spul geregeld moet gaan worden. Wachten in een ellelange rij die uitkomt in een hokje van 3 bij 4 meter waar 2 mensen achter een bureau de administratie aan het verwerken zijn. Het is een ontzettende chaos en de bureau's liggen boordevol met stapels papier van onderhand wel een halve meter hoog. Fijn om te weten dat je dossiertje daar ook tussen komt te liggen. Het is unboliviable. Maar ja, zal wel goed komen.

Na lang wachten is Ines aan de beurt en ff later zien we Sandra de advocate zenuwachtig al bellend heen en weer lopen . Binnen trekken Ines en later Sandra ff flink hun scheur open tegen de man achter het bureau. Oeps foute boel.

Buiten sta ik met Christophe en de kids op de binnenplaats van de rechtbank te wachten en Ka komt af en toe toelichten hoe het er binnen aan toe gaat.

Bij ons is het ok, pfff, maar de Fransen hebben een niet officieel geboortebewijs van hun kind en er staat ook nog eens een verkeerde geboortedatum op. De rechtbankambtenaar wil een officieel papier hebben van ze. De oplossing is Franck, hij wordt door Ines met wat geld op pad gestuurd en een half uur later is er een officieel geboortebewijs voor de Fransen. Ja, ja .... Twerkt wel, de ambtenaar neemt het klakkeloos aan en ook het Franse stel kan weer verder met hun zaakjes regelen.

Vrijdag 18 januari hebben we bij de reisorganisatie een optie op een terugvlucht aangevraagd. Tot dusver hebben we nog niets van ze vernomen en wanneer we int hotel aankomen begint de terugreis-ellende. In de mail zijn blijkbaar een aantal zaken niet duidelijk want de opties die aangerijkt worden slaan echt helemaal nergens op. Terugmailen dus en afwachten...

De volgende ochtend moeten we ons gaan melden bij de consulaat voor de aanvraag van een voorlopig paspoort voor Tomas. Karin mag alles in vijfvoud invullen terwijl Tomas mij bezig houdt. Tijdens de siesta van Tomas gaat Ka ook ff slape en tis kei moi weer dus ik ga naar buiten rondstruinen. FF nog wat foto's knippen. Zie hieronder.

-slapende indiaan

-Plaza Esteban A. waar ook de bajes van CCB aan grenst

-verkoop van bedden gemaakt door de bandito's van Cochabamba

-close upje van de bajes (die hier nie zo luxe is)

-snakeman op de markt

-papegaaien zie je hier overal

-oude loc op vervallen spoor

-wagons

-de muziekboetiek

Wanneer ik weer in het hotel aankom, is er weer een ongelooflijk k..antwoord van de reisorganisatie.

Hier kunnen we totaal niets mee en hun advies aan het einde is om zelf een deel van de vlucht te regelen. Grrrrrrrrr. ik begin te stomen, dit is de druppel... Bewust hebben we voor een organisatie gekozen zodat wij geen rompslomp hebben met de reisplanning en nu moet ik me er nog druk om gaan maken, en hoe !!! Ook de tijd begint te dringen want we zouden graag de 26 willen aankomen in Nederland als dit mogelijk is, maar hoe langer je wacht hoe minder kans op plek in het vliegtuig.

Ik bel Franck en ga met hem kijken wat de opties zijn bij een reisbureau ter plaatse.

Alleen plaatsing op een wachtlijst is mogelijk voor een vlucht op vrijdag maar dat geeft lang geen zekerheid en het gaat ons flink geld kosten. We besluiten de nederlandse organisatie eens ff een hele goeie e-mail te sturen en tot de volgende dag af te wachten. Inmiddels gaan we er ook vanuit dat we gewoon later naar huis gaan en das ook geen ramp. Aankomst op de 26e was slechts een voorkeur en geen must.

Woensdagochtend 23 jan, ha een e-mail namens de manager en hij is nie blij met m'n verwoordingen in mijn laatste mail. Mooi, hij moet blij zijn dat het via e-mail gaat en het niet live is...

Er wordt weer een optie geboden met vertrek op 28 januari en aankomst op ??!!!

Tja daar ontdek ik weer een fout in het vluchtschema, hoezo lullig. Verder is het wel een goede optie.

We hebben wat op en neer gemailt, de organisatie gaf toe niet duidelijk te zijn geweest en ik heb nog eens netjes uitgelegd waarom ik zo laaiend was en daar konden ze uiteidelijk ook wel mee inkomen.

's Avonds om 18.45 belt Ines of we om 19.00 u bij het consulaat kunnen zijn om Tomas zijn laisser passer op te halen. Ken net, dus resultaat is dat de papierenkraam hier geregeld is.

De optie op de terugvlucht kan nu ook bevestigd worden dus...uiteindelijk geregeld.

We komen aan met vlucht KL 792 Sao Paulo -Amsterdam op 30 januari 11.20 u.

19 & 20 jan

19 jan weer een easy rieleks-dagje. Uitslapen, boodschappen doen en int centrum eten aan El Prado. Das mooi want er kwam weer een hele stoet dansende meiden aan (ook jongens, maar daar hebk nie zo op gelet) Letterlijk met veel toeters en bellen en ook trommels. Allemaal hun dans aant oefenen voor de carnaval. Nu nog in gewone kleding en strax in kostuums. Volgens Franck zijn die heel mooi want tschijnen miniscule rokjes te zijn en verder weinig meer. Ja, dat moet wel mooi zijn. Jammer dat we waarschijnlijk dan in Nederland aant bibberen zijn. Maaruh niet getreurd, ook wij hebbe carnaval en de kuukse kroegentocht is zuper.

Omdat we hier al ff rondlopen komen we steeds vaker bekenden tegen. Jaahaa. We vallen natuurlijk dan ook wel iets meer op hier maar goed...

Staan we naar de dansende menigte te kijken, tikt Maria Isabel ons ineens lachend op de schouder... Haaai, how are you!!!

Haar zoon Diego danst ook mee en ze loopt als verzorgster mee met de dansende jeugd. Best nodig want de goeie zijn erg nat vant intensieve dansen. Ook de psychologe van Millenium danst mee (kweet haar naam nie meer) en ze zwaait en lacht ons toe wanneer ze voorbij komt. Een minuutje later is er ff pauze en Diego komt kennismaken met ons. Maria geeft hem een beker water die hij vrolijk over zichzelf en Maria heen kiepert. Ha, vrolijk mannetje die Diego. Met z'n 4-en ff op de foto ent resultaat staat hieronder.

's Avonds gaan weer naar restaurant El Porton en doen duwen we weer zo'n biefstukkie van een kilo in ons hoofd. De "paprika's" heb ik nie meer gegeten, da vlamt me iets teveel.

20 januari regent het in de ochtend. Het is eigenlijk geen weer om eruit te lopen maar ineens klaart het toch op. Wandelen naar de Burger King en daar mooi in de binnenspeelplek met Tomas rondgehangen. Hij vond het helemaal geweldig en was er niet weg te krijgen.

Morgen bijtijds opstaan (voor wat we nu gewent zijn) en om 09.30 u treffen we Ines voor de rechtbank. Hopelijk zijn de papieren uit La Paz dan aangekomen en dan kunnen we weer verder. Als de papieren binnen zijn kunnen we onze terugvlucht gaan regelen. Het voorlopig paspoort aanvragen staat gepland op dinsdag mits alles goed verloopt.