vertrek weeshuis/rechtzaak/hotel

Hoi iedereen,

We hadden gister een klote-internetverbinding. Hij kwam pas laat op de dag tot stand en toen hebben we eerst maar es ff geskyped. Dus onze excuses voor het niet tijdig verschijnen van de story maar het was overmacht zullen we maar zeggen.

Om 9.45 u zou onze gebruikelijke taxi klaarstaan voor het laatste ritje weeshuis. En jawel, op zo'n dag dat je ergens tijdig moet zijn, dreigt het natuurlijk in de soep te lopen. De l.. uuh Boliviaan kwam dus niet opdagen en toen dus maar een andere taxi geregeld. Hij wist de weg en bij de eerste afslag reden we linksaf terwijl we naar rechts moesten. Dus ik in m'n spanjools van: 'He senor, direction ?' shouderophalend. De blik van de taxichauf zei al genoeg, gewoon zo'n Bolivi die taxi op z'n auto plakt en mensen rondrijd maar totaal de weg niet weet. Gelukkig wist ik redelijk de weg, en heb hem zover gestuurd totdat we niet meer wisten waar te gaan. Chauffie roept de centrale op... we moeten slechts 200 mtr rechtdoor rijden tot we bij Salomon Klein zijn. MMMM...toch nog nie zo slecht gedaan,al zeg ik het zelf.
Verder in het weeshuis ff omkleden zodat Tomas volgens ons stoer genoeg was om voor de rechter te verschijnen. Oh ja, wij zaten weer strak in't pak en het was weeres very hot. De verzorgster die Tomas op de eerste dag aan ons voorstelde, ging naar de rechtbank mee. Het eigelijk korte stukkie werd een lange zweterige rit. De city zat potdicht betreft verkeer en mensen. Overal protesten tegen ?? en vooral een mensenmassa voor de rechtbankpoort waar een dikke ketting omhing een een zooi politie om alles in het gareel te houden.
Via een zijingang van een ander gebouw konden we binnendoor om toch nog net op tijd bij de rechtzaal komen.(Ze waren een half uurtje uitgelopen wat goed uitkwam)
Mrs Rechter zoals eerder omschreven bleek trouwens de aardigste van de 2 te zijn, oeps, dus tkan nog meer chagie enz.
Ditmaal had ze een goede dag, er kon een glimlachje vanaf en 20 minuten later stonden we weer buiten. Ha, mucho rapido. Tomas is normaal rond dit tijdstip hongerig en moe maar hij heeft zich voorbeeldig gedragen !! Hij heeft in ieder geval z'n ogen uitgekeken.
In het hotel ook alles prima, hij liep naar binnen of hij er al jaren kwam en ging vrolijk zitten spelen. We hebben getracht na het eten Tomas op bed te leggen maar da vond meneertje nie zo'n strak plan. FF brullen en drie na 3 kwartier slapen was't manneke weer gerecharched. Hij heeft een grote bende gemaakt en wij hebben ons kapotgelachen.
De buggy moest nog gerepareerd worden en er waren nog wat boodschappen nodig dus ikke 's middags op pad. Lekker rondstruinen op marktjes en winkeltjes. Voor een speelgoedwinkeltje vraagt een straatjochie of ik een pistola (speelgoed) voor hem wil kopen en ik heb hem omgerekend voor 0,85 eurocent dolgelukkig gemaakt met een grande pistola.
Na ruim 2 uur was ik terug met spul. Ka verteld dat Tomasje heel veel verdrietjes gehad heeft en dat hij pas net leeggehuild is. Arm manneke toch, tis ook nie niks. We besluiten om hem eten te geven en maar op te laten tot zijn ogen bijna dichtvallen. En dan hopen dat ie 's nachts wil slapen.
Ikke nog wat kloten met de compjoeter en dan eindelijk toch internetverbinding en dus Skypetime.
Als het eten net warm is, gaat de telefoon, Franck. Een frans stel wat tegelijk met ons adopteerd, hebben een ziekenhuisafspraak via Franck laten maken voor een algehele check. Als we in 10 minuten kunnen klaarstaan, kan Tomas ook gecheckt worden. Daarna gaat de kinderarts op vakantie, dus... Oke doen we. We schuiven elk vijf knakworsten naar binnen, Tomas krijgt een speedmaaltijd van Ka terwijl ik de spullen bij elkaar zoek. Met de taxi naar het ziekenhuis en daar volgt een onderzoek waaruit blijkt dat alles ok is. Wel moeten we de volgende dag bloedprikken en pis en poep inleveren.
Om 21.30 u nog ff op pad voor een poepdoosje en plaszakkie. Da kan hier want die Farmacia zijn nog erg laat open en ze hadden het spul ook nog behalve zo'n piszak. Dan maar een potje al zouden we nie weten hoe we dit gevuld moeten gaan krijgen.
22.00 u bedtijd voor Tomas en ook voor ons want het was me weer een dagje.
Die kerel slaapt gewoon de hele nacht door en de volgende ochtend haal ik hem om 7.30 u uit bed. Keigoed.
FF rondje huiskamer doen en trots laat ik de buggy zien die ik de vorige avond nog ff gefikst heb. Hij kijkt er naar en vindt het volgens mij ook een gaaf karretje. Dus testen maar. Terwijl Ka nog slaapt hebben de mannen de hele kamer doorgecrost en hij moet er zo om lachen dat mama wakker wordt.
Na eten en badderen gaan we Caca wegbrengen naar een laboratorium. Pipi hebben we niet, zonde he!! Op het lab moet er in zijn worstarmen geprikt worden voor bloed. Het valt nie mee en hij vindt het absoluut niet leuk. Uiteindelijk is de missie toch geslaagt en heeft hij van het lab alsnog zo'n piszakje gekregen want ze hebben wat vocht van em nodig.
We hebben in het centrum rond Plaza 14 de Septiembre gelopen. Aan dit plein zit het lab en ook de Bata (met ballenbak)

Van oma krijgt Tomas een paar schoentjes en die hebben we daar uitgezocht. Omdat het erug goedkoop was hebben we ook sandaaltjes en nog een petje gekocht en een paar nije slippers vur pa. Allemaal bij de Bata, goeie winkel man!

Toen de taxi terug naar hotel. De vijfde taxi die ik aanhield wist waar het hotel
was.
Aangezien Ka nogal van de Zwitsal is, was het piszakkie van Tomas losgelaten omdat ie dan nie zo plakt als het hoort. Dus ik 's middags op m,n Bata slippers terug met zakje inclusief luier. Ingeleverd op het lab en de uitslag was dan zo'n 2 uur later bekend. In de tussentijd weer mooi rondstruinen op de vele markten in CCB. Geweldig om te zien, al die geuren, kleuren en drukte door elkaar. Het zijn vaak grote, met zeil en golfplaten overdekte, markten in de buitenlucht.
Slagerijen, kruidenierszaakjes, groetestalletjes, eettentjes, kledingzaakjes, souveniertentjes, alles kriskras door elkaar. Je moet dit horen, zien, ruiken en proeven laat ik achterwege want mijn darmen zijn hiertegen niet bestand.
Een staafmixer stond ook op de boodschappenlijst want het heertje is vanuit het weeshuis alleen vloeibaar voedsel gewent en elk miniskuul brokje of stukje tuft hij gewoon weer uit. Na, voor mijn gevoel, kilometers lopen zoeken heb ik zo'n ding gevonden en ik kreeg voort pijn aan de pootjes.
Terug op het lab bleken de paar druppels teveel in de luier te zijn getrokken en analyse was niet mogelijk. Weer een pieszakje mee en op weg naar het hotel. Daar aangekomen hak twee hele mooie blaren tussen de tenen van mun Bataas. (lopen wel fijn hoor)
's Avonds heeft Tomas in't zakkie geurineerd (netjes he) en we hebben het in een potje in de koelkast bewaard.