5 & 6 januari

boven: dansgroepen op de Prado
onder: enkele souveniers

Wij blijven ons toch steeds weer verbazen over de vele reacties die we van heeeel veel diverse mensen krijgen. Het is super om die allemaal te lezen en fijn dat jullie de blog leuk vinden. Bedankt !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Yep, gaat ie weer. Om ff in te haken op vrijdag na de rechtzaak, Ka was hondsberoerd en had vette koorts, rugpijn en een bonkend hoofd. Toch maar ff Ines inlichten over de situatie en dit resulteerde in een directe rit richting dokter.

Dr. Maria Isabel Ruiz is arts en tevens directeur van weeshuis Millenium. Wat een combi, maar ja hier kan alles. De wachtkamer puilt uit en we staan dus op de gang te hangen. Ik meende al dat Ines een belletje naar haar deed op de heenweg en jawel we zijn gelijk aan de beurt. Wel zo prettig. Het is een geweldig spontane vrouw en naast Kaatjes klachten, wordt er uiteraard ook veel gekwekt over adoptie. Ze kent diverse nederlandse stellen die wij ook kennen. Kei leuk mens die Maria.

Ka mag de volgende ochtend om 08.00 u !!! (das vroeg vur ons) pipi, caca en blood inleveren bij een lab en voor de komende nacht krijgt ze alvast een recept voor een medicijn.

Wij de volgende ochtend 'het spul' wegbrengen naar het lab en om 11.00 staan we weer bij Dr. Maria die inmiddels de uitslag heeft. Ze verteld dat Ka een Tyfuslijer is. Ze heeft een variant van dit virus te pakken. Nou lekker dan. De medicatie wordt voorgeschreven en na wat kletsen krijgen we haar 'Milleniumkantoor' ook te zien want dit zit in hetzelfde gebouw. Trots laat ze allemaal foto's zien van happy families en uiteraard herkennen we de Nederlanders. Ze nodigd ons uit om een keer in Millenium te komen kijken en dat gaan we zeker doen zodra Ka beter is. Erg leuk om ook eens een ander tehuis te zien. Millenium is heel klein en dus gewoon meer een gezellige familie. Salomon Klein is megagroot en dat is vaak voor persoonlijke aandacht wat minder.

Zodra we in het hotel zijn kruipt Karin in bed en na de siesta van Tomas besluiten wij mannen maar es met z'n tweeen op stap te gaan. Ka is gewoon veel te ziek om mee te gaan en heeft zo ff geen herrie aan de kop van ons. Plaza Colon staat helemaal vol met kraampjes met diverse koopwaren. Mooi, das net wat voor mij, markten afstropen. Ik moet nog voor iemand een Boliviaans streepjesdoekie scoren en misschien kan ik hier wel slagen. Tomas bekijkt alles vanuit de buggy en vindt drukte en herrie totaal niet erg. Ineens sta ik voor een kraam met allerlei Boliviaanse muziekinstrumenten en mijn oog valt op een schitterende Charango (Boliviaanse mini-gitaar). Hij is schitterend bewerkt en ook de achterzijde is erg mooi. Das oppassen, ik ken mezelf en als ik iets zie, dan moet ik het hebbe. FF naar de quanta costa informeren.....mmmm. We zijn die avond nog 3 keer langs het standje gecrossed om nog ff te loeren.

Ja en toen was het etenstijd. Bij de Jap op het terras zwaait een stel met een klein meisje naar ons. We liepen elkaar een uur geleden al voorbij en zwaaiden toen ff maar nu schuiven we aan bij de Braziliaanse familie. Tis een superaardige keileuke gezellige familie. Na een tijdje gaan de Brazilies ervandoor en Tomas en ik blijven zitten voor een Japhap.

Daarna terug naar Karin en die blijkt nog steeds in de 40 graaie koorts te hebbe. Nie best. Gelukkig volgt er dan wel een goede nachtrust maar Ka wordt met knallende koppijn wakker. Ook vandaag 6 januari wordt weer een badday/beddag. Tijdens het ontbijt, ja sorry maar het moet toch vermeldt worden, zoeit Tomas door zijn luier en romper heen. Gelukkig leggen we iederen keer alstie eet een doek op de stoel en da scheelt. Dus hup, het manneke onder de douche en da vindt ie nie zo fijn. Hij is een badman of misschien wel Batman. Na de douche heb ik voor huisman gespeelt en de nodige was weggewerkt. Vervolgens naar buiten en Tomas gaat ook weer mee. Boodschappen doen enzo... haha op naar de markt want ik moet ff een souveniertje koope.

Er is van verre al muziek te horen en bij de Prado aangekomen staan wel honderd Bolivianen midden op straat te dansen. Super feeststemming, vrolijke muziek en goei weer. Toppie. We blijven niewsgierig kijken en het toeterende verkeer is niet te horen bij dit feestgedruis. Die moeten maar een kwartiertje wachten tot de dansende mensenmassa weg is. Geweldig mooi om te zien !!!

Bij de muziekkraam scoor ik na een korte onderhandeling mijn Charango, met Boliviaans gewoven tassie, bladmuziek en dvd's erbij. Tomas vindt de kraam ook reuze interessant en voor 5 Bs. (+/- 0.45 eurocent) koop ik een blokfluitje waar hij de rest van de dag lekker op sabbelt.

Enkele kraampjes verder zie ik nog een mooie muts voor als ik met m'n kale kop weer in ons koude kikkerlandje terugkom. Na wat andere kleine boodschappen keren we weer terug naar het hotel. Ik bel Dr Maria Isabel om te vragen of de hoofdpijn van Ka eigenlijk al niet gezakt moet zijn. Nee, volgens haar kan dat wel een paar dagen aanhouden. Ze geeft nog een medicijn door wat ik vervolgens ga halen bij de Farmacia. 's Avonds moeten we haar weer ff bellen om de stand van zaken door te geven.

Ik ga 'koken' voor Tomas en mezelf en het moeten pannekoeken worden. Es kijken of hij dat ook lust. Op het moment dat ik wil beginnen, gooit Tomas een glas kapot wat hij ergens vandaan getoverd heeft. Tja ik moet een paar extra ogen aanschaffen om dit ventje elke seconde in de gaten te kunnen houden. Na de pannekoeken hebben de Dr Maria weer gesproken en morgenavond gaan we weer ff ter controle bij haar langs.

Ja en dan isie morgen dus helemaal officieel familie. Helemaal geweldig, fantasties enz. Zijn volledige namen zijn dan Tomas Patricio Thijssen Jonker.