Een helse terugreis !

Maandg 28 januari, rustig opstaan en de laatste dingen inpakken in de koffers. Deze ochtend heb ik nog maares ff een mail naar de reisorganisatie gestuurd of ze inderdaad een hotel in Sao Paulo geboekt hebben voor vanavond want ze lieten het weer eens afweten ons hierover te berichten.

Ik ben het gewicht in de koffers zo goed mogelijk aan het verdelen als Daniel en Ines al binnenlopen om ons naar het vliegveld te brengen. Een uur vroeger dan afgesproken maar we zijn eigenlijk toch klaar dus het komt wel goed uit. Hebben we wat meer tijd om de tickets om te ruilen bij de balie van de TAM op het vliegveld. We nemen afscheid int hotel en gaan naar het vliegveld.

Tis behoorlijk druk en ik ga met Ines in een rij staan. We zijn aan de beurt en aan de gezichtsuitdrukkingen tussen de baliemedewerker en Ines merk ik op dat het niet helemaal soepel verloopt. Vervolgens gaat de baliemedewerker eerst iemand anders helpen want er moet over onze ticketwissel gebeld worden. Het stel wat nu voor ons geholpen wordt heeft wel meer dan een half uur werk en bij ons is er nog steeds geen duidelijkheid of we nu wel of niet kunnen gaan. Dan deelt de baliemedewerker mee dat er niets bekend is over een reservering of iets betreft ons. We hebben op dat moment nog 20 minuten te gaan voordat het vliegtuig vertrekt. De pogingen van Ines om mij gerust te stellen baten niet echt want ik sta op killingpoint van welke ATP medewerker dan ook. godverdegodver ........ onze geweldige reisorganisatie ATP, die ja, want khad hem bewust nie eerder vernoemt, laat ons weer in de steek en man wat ben ik kwaad!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En hun maar beweren dat alles geregeld is. F... Y..

Ines staat intussen heftig aan de balie te discusseren terwijl ik in gedachten ons al weer terug naar het hotel zie gaan omdat we simpelweg niet weg kunnen. Ines roept 'you buy new ticket' tegen me. Ikke, 'wa kos da' . sevenhundredfiftyone dollar zegt Ines. Sodeju ginne kattepis, maar wa moet je. Gelukkig hadden we veel dollars en ik flap d'r ff een stapeltje neer. De tickets worden geprint en met nog 10 minuten op de klok snellen we naar een loketje om luchthavenbelasting te betalen. We nemen afscheid van Daniel en Ines en gaan snel door de douane. Ja hmm, we blijken een of ander papiertje niet te hebben wat nog ter plekke ingevuld moet worden. Hierna nog de persoonlijke- en handbagagecheck. Tis opt nippie maar tbegint het erop te lijken dat we echt vertrekken vandaag.

We stijgen op en hopen dat we hier ooit weer eens terugkomen in dit mooie land. De afgelopen 2 maanden zijn voorbijgesneld alsof het 2 weken waren.

Tijdens het opstijgen gaat het hartstikke goed met Tomas, hij vind het we leuk en zit op Ka's schoot te lachen. We vliegen met een korte tussenstop in Santa Cruz naar Asuncion. We hebbe ff naar Wim, Jose en Yorgelia gezwaait want zij zitten lekker hier in Santa Cruz.

Wanneer Tomas bij mij op schoot zit, wordt het plotseling verdacht warm op mijn bovenbeen. Als ik em optil, zie ik een mooie vochtige plek in m'n spijkerbroek..oeps luier lekkage.

Nou ja, tdroogt wel weer en Tomas ff verschone opt uitklaptafeltje

We komen in Asucion aan waar we direct overstappen in een ander vliegtuig. Hij staat al op ons te wachten en dit gaat dus lekker vlot. We reizen op dit stukkie businessklas omdat de economyclass volgeboekt zat. Ztit wel riant want het vorige vliegtuig was behoorlijk krap. We krijgen lekker vliegtuigvoer en Tomas een 'happymeal'

21.00 u landen we in Sau Paulo. Voordat we door de douane gaan nog ff Tomas verschonen want hij heeft weer iets in z'n luier geproduceert. Op dat moment trekken ze daar tig vliegtuigdeuren open want er ontstaat me toch een rij voor de douane. En ik maar kijken waar Karin en Tomas blijven. Richting de douane geeft iemand aan dat we een andere rij kunnen nemen en hier staat slechts 1 persoon voor ons, mooi ...

Er staan 4 personen van de Policia Federal int hokkie en tgaat goed. Stempels worden gezet totdat Tomas zijn lassaiz passer onder ogen komt. Er ontstaat discussie en we kunnen het Portugees nie volgen maar tis wel belangrijk want er worden nog eens 2 personen bij gehaald. De agent schuift het lassaiz passer terug en 'no' . Wat 'no' ? Een andere agent zegt ons int engels dat ze geen lassaiz passer accepteren en dat Tomas een paspoort moet hebben. Wat is dit nou weer...? Enkele weken geleden zijn er 5 kinderen via Sau Paulo naar Nederland gegaan, dat ging toen toch ook. Ik laat de agenten kopieen van geboorteakten zien e.d. maar ze zijn niet te overtuigen en we staan inmiddels al een uuuur ! voor dat loketje te klooien. Wat een gezeik vandaag, zeg. Uiteindelijk wordt er weer een andere agente erbij gehaalt en zei snapt dat ze midden in de nacht een gezinnetje wat op doorreis is, niet kunnen laten zitten. Ze regelt dat we onder politiebegeleiding (alsof we criminelen zijn) de koffers kunnen pakken en weg kunnen naart hotel. Maar voordat we weggaan van de luchthaven moeten we ineens het lassaiz passer van Tomas inleveren !!?? Ja, de Policia Federal had het om dingen uit te zoeken. K.. , daar zijn we dus nie gelukkig mee, maar ja wat moet je. Tis 23.30, doodmoe op een vliegveld met een kleine die normaal allang in bed had moeten liggen. Ka vraagt of ze een kopie willen maken vant lassaiz passer zodat we toch nog iets hebben. Nou, da wordt geregeld en de volgende dag kunnen we dan het lassaiz passer ophalen bij de TAM balie en we moeten vragen naar de supervisor. Okee dan, voor bij de luchthaven vragen we wat een taxi naart hotel kost. 30 dollar ! Wat!!! , ech nie dus, in nog geen 30 jaar, de afzetters. Op dat moment rijdt net de pendelbus van het hotel voorbij en na een flinke sprint stopt deze zodat we nog meekunnen naar ons slaapplekkie.

Int hotel is het gelukkig goed geregeld. 2400 u als we aankomen maar we kunnen zelfs nog een hapje eten en uiteindelijk om 01.00 u gaan slapen. Ik wil de wekker op mijn telefoon instellen en kom erachter dat ik mijn telefoon kwijt ben, ach ja kan er vandaag ook nog wel bij.

Dinsdag 29 januari

Ontbijten om 09.30 u en daarna mooi terug om verder te slapen tot 13.00 u. Om 14.00 u nemen we de pendelbus naar de luchthaven. Daar zoekt ik bij de TAM balie de supervisor. Ja, maar die komt pas om 16.00 u. Ohh, dan iemand anders die goed engels spreekt? Na ff zoeken kan een meiske me verder helpen en ze gaat met me mee naar een andere balie. Dit grietje reageert heel verontwaardigd als ze te horen krijgt van het gezeik van gisteravond. Ferm staat ze op en ik denk, ' das een goeie' Inderdaad, een half uur later komt ze met het lassaiz passer van Tomas aanlopen en een jongen die ons helemaal gaat begeleiden totdat we door de douane zijn voor de KLM vlucht naar nederland. Klinkt goed, maar na de tickets ophalen willen we weer door de douane en de Policia Federal doet deze keer weer moeilijk. Ook onze helper kijkt wat hopeloos want hij lijkt het probleem wat deze gasten maken, ook niet te snappen. Ik moet mee en Ka en Tomas blijven bij de Policia Federal achter. Met de TAM hulp gaak terug naar de TAM balie omdat er wat met de papieren gedaan moet worden. En dan tja.....weer wachten. Na 3 kwartier komt mijn hulp eraan. Snel naar Karin en Tomas. Die bleken het bijzonder gezellig gehad te hebben bij de Policia Federal want een of andere norse gast had vanalles int Portugees zitten lullu tegen Ka ent klonk nie zo vrolijk volgens dr.

Deze maal lopen we toch mooi met onze papiertjes langs deze dames en heren op en ik kon het nie laten om een heel vuil smoelwerk tevoorschijn te toveren. De bagagecheck volgt en daarna nog een paspoortcontrole. Laten wij nou net weer terechtkomen bij een hokkie waar 4 paar ogen onze papieren gaan checken. Er wordt lang gekeken naar het lassaiz passer en dan.......uiteindelijk... de stempels en we kunnen door!!!!!

We moeten nu nog wel ruim 6 uur wachten maar we zijn erdoor!!! en die KLM-vlucht komt wel goed.

We zagen erg op tegen een nooit stilzittende Tomas tijdens de vluchten maar dat ging perfect. Al die andere tegenslagen, daar hadden we nog niet zo bij stilgestaan omdat we dachten het papierwerk in orde te hebben. Maar tblijkt dat ook dan nog lang nie iedereen wil meewerken.

Om 20.45 vertrekt de KLM-vlucht met ons richting Amsterdam. Op de hele vlucht heeft Tomas zich geweldig gedragen en slechts 3 uurtjes geslapen. Hoe die et volhoudt snapt niemand maar tging perfect.

[ De aankomst > binnenkort ]

Terugreis en hechting

Onze terugreis start op maandag 28 januari. We vliegen van Cochabamba (Bolivia) naar Asuncion (Paraguay). Van daaruit weer naar Sao Paulo (Brazilie) waar we overnachten. Dinsdag 29 jan vliegen we 's avonds weer vanuit Sao Paulo naar Amsterdam waar we omstreeks 11.20 op 30 januari landen. En da ist dan, ons reisje zit erop maar we zijn nog lang niet klaar.

Een belangrijk iets is onder andere het hechtingsproces tussen Tomas en ons. Dit wil zeggen dat hij moet leren dat wij zijn ouders zijn en bij ons geborgenheid kan vinden.

We zullen daarom in het begin ook niemand thuis ontvangen op een hele enkeling na en das dan close family.

Bewust hebben we een aankomstfeestje geregeld zodat er maar 1 keer chaos is in de nieuwe omgeving van Tomas.

Voor onze aankomst op schiphol geldt, iedereen die wil komen, is van harte welkom!!!

We snappen best dat iedereen hem wil knuffelen en aanraken maar wij geven aan of dit wel of niet kan!!!

We handelen naar zijn reactie. Hij vindt aandacht en drukte geweldig en we hopen alle tijd voor belangstellenden te kunnen nemen. Maar mocht Tomas minder goed reageren dan moeten we onze aankomst kort houden.

de laatste dagen

zaterdag 26 januari ben ik 's middags met Franck in Cochabamba wat gaan rondhangen. Naar een vriend van em geweest die int centrum een zaakje heeft zitten. Tegenover zijn zaak zit een souvernierswinkeltje waar je vanalles uit Bolivia kan kopen. Ook van die beestjes die ze hier hebben. Ik heb ma gevraagt of ze zoiets mooi vond voor aan de muur maar zag er toch vanaf. spinnetjes van zo'n 15 a 20 cm. mmmjammie

In de zaak van Franck's vriend Jimmy hebben we ff gezeten en heel veel gelache. Franck zag een mooie cap aan de muur hangen en die heb ik em maar kado gedaan als bedankje voor zijn hulp e.d. Na deze middag volgde een emotioneel afscheid waar vele tranen vloeiden.....

Haha ech nie, twas gewoon kei lache man!!!

zondag 27 jan, ja laatste dagje he, opstaan Skypen en toen was het al weer ver in de middag want wij Skypen gewoon keilang. Verder de koffers pakken en toen Tomas wakker werd van zijn siesta de laatste ronde Cochabamba lopen en uiteraard weer biefstuk happen.

24 en 25 jan

Tzit er bijna op. De laatste dagen aftellen voor de terugreis die voor ons al maandag start. Maandag vliegen we van Cochabamba(Bolivia) naar Asuncion(Paraguay) en vandaaruit door naar Sao Paulo waar we 's avonds om 21.00 u aankomen. Vervolgens een overnachting in een hotel. De volgende dag hopen we op flinke zonneschijn zodat we bij het zwembad van het hotel kunnen rondhangen. Om 20.45 u vertrekt dan onze KLM vucht naar Amsterdam waar we om 11. 20 de volgende dag landen. Vooral deze vlucht was erg goed en luxe op de heen weg maar we vrezen een beetje voor de terugreis want die indiaan van ons stuitert behoorlijk. Stilzitten staat op niet zijn lijstje en wij zijn dus heeeel erg benieuwd hoe dit gaat verlopen. Maar tis een nachtvlucht en met een beetje geluk slaapt ie. Da doet ie anders ook erg goed, zo'n 12 uur achtereen. Nou das precies de vluchttijd, komt theoretisch goed uit.

De 24e jan hebben we weinig gedaan. Komt ook doort slechte weer. De laatste 2 weken regent het regelmatig, wel met opklaringen tussendoor, maar toch. De speeltuin is dan geen optie. Maar wel de speeltuin binnen bij de Burger King. Tomas vindt het helemaal geweldig en vandaag werd ie door 2 grietjes meegeloodst door een slurf die in een ballenbak uitkwam. Door de ramen in het speelgeval kon ik hem mooi in de gate houwe... Nou meneer vond het prachtig en had maar 1 doel voor ogen, gooien met ballen en rondschoppen. Toen ie ff eruit klom en ik em z'n schoenen aandeed, was het geheel niet volgens zijn planning dus een kwaaie kop wast gevolg. Jammer da we daar geen foto van hebben want hij kan me toch bekke trekke... Meneer sjaggie viel blijkbaar op want iemand vant personeel kwam gelijk een ballon brengen en Tomas was weer genezen van z'n onweer-bakkes. Op de terugweg naar het hotel regende het een beetje en dat heeft het de hele dag verder ook gedaan zodat we maar binnen zijn gebleven.

Vrijdag 25 januari, de laatste dag van de Fransen die ons om 12.30 u uitgenodigd hebben in een restaurant. Tis gestopt met regenen en we lopen erheen. Buiten bij het restaurant treffen we de Fransen aan en ze vertellen dat we ff moeten wachten op Daniel en Ines. Die hebben net gebeld dat ze een uurtje later komen... Ach ja, went wel.

Als ze er na zo'n 3 kwartier aankomen heeft Ines ook wat dossiers meegenomen waaronder die van ons. De resterende papierenkraam zoals geboorteakte, vertalingen e.d. worden overhandigd.

Buiten, onder het afdak van het restaurant, hebben we in de stortregen gegeten. Tegen 16.00 u klaar met tafelen, afscheid nemen van de Fransen en wij door de drup weer teruglopen naart hotel.

Ines en Daniel kijken iedere keer weer stomverbaast als wij lopend ergens heengaan want das hier bij hun nie gebruikelijk. Zij nemen voor 100 meter nog een taxi en tis lache hoe ze iedere keer weer in shock zijn van 'de afstanden' die we te voet afleggen.

Ook nu in de namiddag en avond regen dus maar geen citywalk deze keer.

papierwerk gereed

Laisser Passer Tomas

Maandag 21 jan. We wachten nog steeds op papieren de vanuit La Paz moeten komen.

's Ochtends treffen we Ines voor de rechtbank waar het hele spul geregeld moet gaan worden. Wachten in een ellelange rij die uitkomt in een hokje van 3 bij 4 meter waar 2 mensen achter een bureau de administratie aan het verwerken zijn. Het is een ontzettende chaos en de bureau's liggen boordevol met stapels papier van onderhand wel een halve meter hoog. Fijn om te weten dat je dossiertje daar ook tussen komt te liggen. Het is unboliviable. Maar ja, zal wel goed komen.

Na lang wachten is Ines aan de beurt en ff later zien we Sandra de advocate zenuwachtig al bellend heen en weer lopen . Binnen trekken Ines en later Sandra ff flink hun scheur open tegen de man achter het bureau. Oeps foute boel.

Buiten sta ik met Christophe en de kids op de binnenplaats van de rechtbank te wachten en Ka komt af en toe toelichten hoe het er binnen aan toe gaat.

Bij ons is het ok, pfff, maar de Fransen hebben een niet officieel geboortebewijs van hun kind en er staat ook nog eens een verkeerde geboortedatum op. De rechtbankambtenaar wil een officieel papier hebben van ze. De oplossing is Franck, hij wordt door Ines met wat geld op pad gestuurd en een half uur later is er een officieel geboortebewijs voor de Fransen. Ja, ja .... Twerkt wel, de ambtenaar neemt het klakkeloos aan en ook het Franse stel kan weer verder met hun zaakjes regelen.

Vrijdag 18 januari hebben we bij de reisorganisatie een optie op een terugvlucht aangevraagd. Tot dusver hebben we nog niets van ze vernomen en wanneer we int hotel aankomen begint de terugreis-ellende. In de mail zijn blijkbaar een aantal zaken niet duidelijk want de opties die aangerijkt worden slaan echt helemaal nergens op. Terugmailen dus en afwachten...

De volgende ochtend moeten we ons gaan melden bij de consulaat voor de aanvraag van een voorlopig paspoort voor Tomas. Karin mag alles in vijfvoud invullen terwijl Tomas mij bezig houdt. Tijdens de siesta van Tomas gaat Ka ook ff slape en tis kei moi weer dus ik ga naar buiten rondstruinen. FF nog wat foto's knippen. Zie hieronder.

-slapende indiaan

-Plaza Esteban A. waar ook de bajes van CCB aan grenst

-verkoop van bedden gemaakt door de bandito's van Cochabamba

-close upje van de bajes (die hier nie zo luxe is)

-snakeman op de markt

-papegaaien zie je hier overal

-oude loc op vervallen spoor

-wagons

-de muziekboetiek

Wanneer ik weer in het hotel aankom, is er weer een ongelooflijk k..antwoord van de reisorganisatie.

Hier kunnen we totaal niets mee en hun advies aan het einde is om zelf een deel van de vlucht te regelen. Grrrrrrrrr. ik begin te stomen, dit is de druppel... Bewust hebben we voor een organisatie gekozen zodat wij geen rompslomp hebben met de reisplanning en nu moet ik me er nog druk om gaan maken, en hoe !!! Ook de tijd begint te dringen want we zouden graag de 26 willen aankomen in Nederland als dit mogelijk is, maar hoe langer je wacht hoe minder kans op plek in het vliegtuig.

Ik bel Franck en ga met hem kijken wat de opties zijn bij een reisbureau ter plaatse.

Alleen plaatsing op een wachtlijst is mogelijk voor een vlucht op vrijdag maar dat geeft lang geen zekerheid en het gaat ons flink geld kosten. We besluiten de nederlandse organisatie eens ff een hele goeie e-mail te sturen en tot de volgende dag af te wachten. Inmiddels gaan we er ook vanuit dat we gewoon later naar huis gaan en das ook geen ramp. Aankomst op de 26e was slechts een voorkeur en geen must.

Woensdagochtend 23 jan, ha een e-mail namens de manager en hij is nie blij met m'n verwoordingen in mijn laatste mail. Mooi, hij moet blij zijn dat het via e-mail gaat en het niet live is...

Er wordt weer een optie geboden met vertrek op 28 januari en aankomst op ??!!!

Tja daar ontdek ik weer een fout in het vluchtschema, hoezo lullig. Verder is het wel een goede optie.

We hebben wat op en neer gemailt, de organisatie gaf toe niet duidelijk te zijn geweest en ik heb nog eens netjes uitgelegd waarom ik zo laaiend was en daar konden ze uiteidelijk ook wel mee inkomen.

's Avonds om 18.45 belt Ines of we om 19.00 u bij het consulaat kunnen zijn om Tomas zijn laisser passer op te halen. Ken net, dus resultaat is dat de papierenkraam hier geregeld is.

De optie op de terugvlucht kan nu ook bevestigd worden dus...uiteindelijk geregeld.

We komen aan met vlucht KL 792 Sao Paulo -Amsterdam op 30 januari 11.20 u.

19 & 20 jan

19 jan weer een easy rieleks-dagje. Uitslapen, boodschappen doen en int centrum eten aan El Prado. Das mooi want er kwam weer een hele stoet dansende meiden aan (ook jongens, maar daar hebk nie zo op gelet) Letterlijk met veel toeters en bellen en ook trommels. Allemaal hun dans aant oefenen voor de carnaval. Nu nog in gewone kleding en strax in kostuums. Volgens Franck zijn die heel mooi want tschijnen miniscule rokjes te zijn en verder weinig meer. Ja, dat moet wel mooi zijn. Jammer dat we waarschijnlijk dan in Nederland aant bibberen zijn. Maaruh niet getreurd, ook wij hebbe carnaval en de kuukse kroegentocht is zuper.

Omdat we hier al ff rondlopen komen we steeds vaker bekenden tegen. Jaahaa. We vallen natuurlijk dan ook wel iets meer op hier maar goed...

Staan we naar de dansende menigte te kijken, tikt Maria Isabel ons ineens lachend op de schouder... Haaai, how are you!!!

Haar zoon Diego danst ook mee en ze loopt als verzorgster mee met de dansende jeugd. Best nodig want de goeie zijn erg nat vant intensieve dansen. Ook de psychologe van Millenium danst mee (kweet haar naam nie meer) en ze zwaait en lacht ons toe wanneer ze voorbij komt. Een minuutje later is er ff pauze en Diego komt kennismaken met ons. Maria geeft hem een beker water die hij vrolijk over zichzelf en Maria heen kiepert. Ha, vrolijk mannetje die Diego. Met z'n 4-en ff op de foto ent resultaat staat hieronder.

's Avonds gaan weer naar restaurant El Porton en doen duwen we weer zo'n biefstukkie van een kilo in ons hoofd. De "paprika's" heb ik nie meer gegeten, da vlamt me iets teveel.

20 januari regent het in de ochtend. Het is eigenlijk geen weer om eruit te lopen maar ineens klaart het toch op. Wandelen naar de Burger King en daar mooi in de binnenspeelplek met Tomas rondgehangen. Hij vond het helemaal geweldig en was er niet weg te krijgen.

Morgen bijtijds opstaan (voor wat we nu gewent zijn) en om 09.30 u treffen we Ines voor de rechtbank. Hopelijk zijn de papieren uit La Paz dan aangekomen en dan kunnen we weer verder. Als de papieren binnen zijn kunnen we onze terugvlucht gaan regelen. Het voorlopig paspoort aanvragen staat gepland op dinsdag mits alles goed verloopt.

17 & 18 jan

Ja, waterijsjes lust ie ook.

17 jan. wandelen in 30 graaie zon en Burger King pitstop. Siesta en 's avonds met Daniel, Ines, Christophe, Valerie, Rafael, Gabriel en wij fondue-en in restaurant Paprika. Bijklesten met de Fransen die in Chapare geweest waren(bijzonder mooi natuurgebied) Wij zouden eigenlijk met hun daarheen gaan maar Kaatje was veel te ziek. Jammer, gaan we wel een keer naar Burgers Bush in Arnhem (net echt, maar toch anders)
Ines had een kei leuke verassing voor Tomas. Een kadootje van Wim Jose en Yorgelia die in Santa Cruz zitten. Kei lief van ze, de schatten !
Uitpakken int hotel en een helemaal volgeschreven kaartje en een blokjespuzzel waren de superleuke verassing. Twas eigenlijk al veel te laat voor Tomas maar hij heeft nog zeker een uur met z'n nieuwe speeltje gestoeid. Een schot in de roos. Heel hartelijk dank daar in Santa Cruz !!!


18 jan was weer boodschappen hale, mailen, skypen, siesta en weer naar Paprika voedsel schuiven. Normaal dagje met als enige nieuwtje dat waarschijnlijk volgende week dinsdag 22 jan Tomas zijn paspoort aangevraagd kan worden. En dan kunnen we een vlucht terug naar nederland gaan boeken!!!

15 & 16 jan

15 januari, Ka slaapt nog en ik en Tomas ontbijten met een bord havermoutpap met honing. Lekker en gezond ontbijtje he ! Als we uiteindelijk allemaal wakker, gedouched en opgetuigt zijn om naar buiten te gaan begint het te plensen en nie zo'n beetje ook niet. Omdat we geen zin hebben om nat te worden wordt het binnen hangen en dat blijft zo tot de avond. Jaahaa, ook hier regent het. Elke dag maar meestal ist een buitje. Nu dus nie en das pech.

We bellen de Fransen op want die hebben we al ff niet meer gezien vanwege Karin's Tyfus parasieten enzo. We spreken een vreetdate af voor donderdag om 12.00 u en Daniel, Ines en Franck komen ook. Leuk. Tevens bellen we ook ff naar Dr.Maria Isabel en spreken voor morgen een weeshuisbezoekje aan Millenium af.

Tegen de avond droogt het op en we kunnen eindelijk naar buiten zonder nat te worden. Een flinke wandeling staat op de planning met als breakie restaurant El Porton aanbevolen door Dr. Maria Isabel. Het blijkt en erg mooi en net restaurant te zijn. Mooi salade/groente buffetje erbij dus we laaien wat op. Ik denk lekkere paprika in een sausje te hebben maar dit blijken later rooie en groene pepers te zijn. No problem, want ik houd van erg pittig eten en dit spul eet ik normaal zo op. Maar wat ze hiermee uitgespookt hadden !!!! F..k man, de vlammen sloegen minutenlang uit m'n bakkes. Ongelooflijk hoe geweldig pittig da spul was. Door vanalles neutraals te drinken en eten heb ik het overleefd en was de zaak na een kwartier wel onder controle.

Toen kwam onze bestelling, spare ribs voor mij en Kaatje een biefstukkie. Dat de ober de schaal kon dragen was een wonder want er lag wel een halve koei op. Ka kreeg een biefstuk da was gewoon nie normaal. Iets een bonk vlees en helemaal fantasties gebakken en supermals. Mijn spare ribs konden er niet tegenop en ik vond het niet zo erg toen Ka op een gegeven moment genoeg had. Wat een geweldig supernetjes restaurant, een echte aanrader.

16 jan, Tomas zijn haren zijn behoorlijk gegroeid en we vinden dat ie wel weer een knipbeurt kan hebben. Op naar de kapper. Ditmaal wordt ie niet door die leuke jongen geknipt (jammer he Colin) maar dit vrouwtje is ook wel aardig. De vorige keer moest onze kerel huilen maar dit keer had hij z'n angst overwonnen en liet gerust zijn haren doen. Hij staat er dus weer netjes op.

Voor Hotel La Corona

Na de siesta werden we om 16.00 uur bij ons hotel door Maria Isabel opgepikt. Zoals altijd kletst ze je de oren van de kop en is ze superenthausiast. Millenium heeft sinds juni dit jaar een nieuw tehuis. Ze zijn weg van de oude lokatie en dit huis is ook een tijdelijk verblijf. Maria Isabel wil dolgraag ergens grond kopen en er een nieuw tehuis bouwen maar the money is the problem.

Hogar Millenium

Het 'tijdelijk' onderkomen is een erg leuk gezellig tehuis en je hebt het idee dat je je in een grote familie begeeft. De voeding, ontwikkeling e.d. van de kids wordt zeer goed in de gaten gehouden en vol trots werd ons alles getoond. De kinderen hebben het hier best goed en er wordt veel liefde, aandacht en tijd aan ze besteed. Salomon Klein is veel en veel groter en daar is gewoon minder tijd voor deze dingen, daar gaat alles massaal en hier is gewoon erg goed overzicht doordat het klein en structuur heeft. Mooi om een ander tehuis ook eens gezien te hebben en hoe het er daar aan toe gaat.

Speeltuintje Millenium

Omdat we gisteren zo geweldig lekker gegeten hadden, besloten we vandaag weer naar El Porton te gaan. En nu wilde ik ook zo'n biefstuk en... ja, hij was weer geweldig mega groot en lekker. Daarna weer een flink stukkie teruglope naart hotel en zo hebben we ook enige beweging. Das wel nodig want volgens mij wordt ik hier alleen maar ronder terwijl Ka wat kilootjes heeft weggegooit tijdens haar ziekte dus die hoeft zich nie zo druk daarover te maken.

13 & 14 jan

13 jan 2008, Tomas is precies una y media. Mooi weer dus we hebben in de ochtend de nodige kilometers afgelegd. Een little aangefikt door de sun maar wel weer een heel ander deel van Cochabamba bekeken. Bij restaurant Paprika een lekkere biefstuk gegeten en op de terugweg naart hotel kwamen we een Canadees meisje tegen die als vrijwilligster op Tomas' groep werkte in Salomon Klein. Erg leuk dat we haar troffen en ze vond het geweldig om Tomas nog ff te zien op haar laatste dag in CCB. Ze vertrok n.l. met vrienden naar La Paz en verder door Bolivia.
Na een lange siesta van Tomas weer rondkarren maar deze maal int centrum. Nog ff een fotolijstje op de kop getikt en toen was de dag alweer om.


Karin en Ik hebben een speciale donatie ontvangen van voetbalteam FC Combinatie uit Cuijk. Sponsorgeld wat dit team ontvangt wordt aan goede doelen besteed. Hun motto is, 'Fair play for kids far away' Toen het team van onze adoptie hoorde, vonden ze een schenking aan het weeshuis wel een mooi doel.
Hartstikke geweldig mooi van ze en aan mij de taak om de donatie hier verder af te handelen. Nu, vooral voor de wat kleinere kinderen konden er wel wat spullen aangeschaft worden en dat gingen Franck en ik vandaag regelen. Inkopen doen op de Cancha. Supergaaf, alles te koop in deze ontzettende grote chaosmarkt. Resultaat 5 loopstoeltjes, 2 loopauto's en 3 driewielers.
Het weeshuis en de kids ontzettend blij met deze verassing en Franck en ik hebben ook veel lol gehad. Bij deze Team FC Combinatie, heel erg bedankt !!!
Biker Franck


Tevens hebben Ka en ik vandaag een donatie aan het weeshuis gedaan in de vorm van een heeeeele berg luiers en de nodige liters melk.
Karin heeft vandaag met Tomas pasfoto's gemaakt voor zijn paspoort en Ines hoopt dat dit mogelijk donderdag of vrijdag bij de consulaat aangevraagd kan worden. We wachten wel af want eerst zullen er papieren vanuit La Paz tijdig moeten arriveren.

Sjoerd en Colinda: Bedankt!!!!

Een heeeele tijd terug hadden we al het idee om Tomas zijn adoptiekaartjes te versturen vanaf het moment dat de adoptie officieel was. Maar ja, hoe? Wij zitten dan nog een paar paar weken in Bolivia. Omdat we dit toch wel graag wilde, ook om onze ouders, familie en vrienden te verrassen hebben we de hulp in geroepen van Sjoerd en Colin. Alles was zover klaar, ze hoefde alleen nog ff de kaartjes te bestellen met de juiste datum, ze in de envelopjes te schuiven, posten en klaar. Best nog een werk hoor, maar die schatten vonden het geen probleem.
Alleen kwamen de kaartjes niet binnen......Sjoerd de drukker gebeld waren ze naar Cuijk gestuurd ipv Uden. Er zijn vlug nieuwe kaartjes gedrukt en per koerier naar Uden gebracht.
Zo konden ze toch nog mooi voor het weekend de deur uit!!!!
Vanmorgen zaten de kaartjes bij de post (schijnbaar nog niet bij iedereen, oeps!). Sjoerd en Colin, echt super bedankt!!!! Jullie zijn geweldig!!!!
Waar de eerste zending kaartjes zijn weet trouwens niemand. Ze zijn niet aangeboden op ons adres. Misschien op ons oude adres? (we zijn een paar maanden geleden verhuisd).

Vanmorgen heeft Tomas eerst heerlijk uitgeslapen tot 10.45. Daarna ff met het thuisfront geskyped en na ontbijtje naar de stad op zoek naar een fotolijstje voor de foto's voor het weeshuis. Op de terug weg een lekker broodje gekocht zodat hij eenmaal thuis zo het bed in kon. Na zijn slaapje nog even naar buiten en toen pannekoeken bakken met papa! Altijd leuk natuurlijk!

10 en 11 januari

Na bijna een week in bed gaat het eindelijk weer stukken beter met mij (karin). Geen koorts, hoofdpijn en andere rare dingen meer. Heerlijk!!! Via deze weg wil ik iedereen ff bedanken voor het meeleven en alle beterschapswensen. Erg fijn om te weten dat er mensen aan je denken als je je zo ziek voelt!
Gister morgen was het sralend weer en zijn we naar het parc del ninos geweest. Tomas heeft zich prima vermaakt, Marc en ik hebben voor hang-jongeren gespeeld. Lekker op een bankje in de schaduw!
Na een siesta van 15.00 tot 18.00 zijn we bij Paprika gaan eten. We hebben echt heerlijk gegeten. Marc spare- ribs van de bbq en ik chilli met nacho's en kaas. Tomas had wat frietjes en heeft van ons mee gegeten.
Echt gezellig was hij niet. Dat kind heeft echt geen zitbillen, vreselijk irritant vooral in een restaurant... Na het eten dus snel afrekenen en Tomas thuis weer het bed in.

Vanmorgen lekker lang in bad en toen naar het centrum. Wat foto's voor de hall off fame in het weeshuis laten afdrukken. Daar moesten we op wachten en dan zit er maar een ding op: naar de burger king. Vervelend hoor, maar soms lopen dingen nu eenmaal zo!
Na weer een erg lange siesta maar een verantwoord groentesoepje gegeten en nog even rondgewandeld. Het was erg druk in het centrum, met een soort concert bij de prado. Even gekeken, maar Tomas kon al die herrie niet waarderen. Nu ligt hij heerlijk te slapen, en gaan wij lekker tv kijken. (meer dat 100 kanalen, dus keus zat!)

groetjes Karin

Het Filmpje !!!

Hoi,

Onze eerste ontmoeting met Tomas is door Franck gefilmd. Na wat geplak en geknip aant filmpie kreeg ik m maar nie ge-uploot. In eerste instantie was het bestand te groot en daarna heeft het me zeker een week gekost om het, tussen alle internetstoringen door, succesvol op You Tube te krijgen. Toen het erop stond eerst maares de link naar ouders, vrienden e.d. doorsturen maar... de tamtam gaat snel rond en er zijn blijkbaar nog veel anderen geinteresseerden in 'The Movie'

Dus bij deze hieronder de link naar You Tube voor al onze webloglezers

http://nl.youtube.com/marckarin20

Met Karin gaat het weer iets beter en we hopen dat ze zo elke dag een beetje opknapt. Er is echter wel 1 voordeel voor mij en Tomas nu Ka op dit moment een beetje buiten spel staat. Qua hechting lijkt het vanaf het eerste moment wel snor te zitten maar Tomas trok wel veel meer naar Ka. Nu ik behoorlijk intensief met het jochie bezig ben, komt dat wel ten goede voor de hechting tussen wij kerels. Maar kheb Kaatje veeeeel liever gezond hoor!

Verder was het hier vandaag wisselvallig weer. Regen in de ochtend, lekker zonnig in de middag en tegen de avond kwam de bewolking weer opzetten zodat het later weer kon gaan regenen. Tomas was na zijn siesta beheersbaar druk. Hij had eigenlijk amper z'n ogen los toen hij al buiten weer rondgeduwd werd in zijn favourite voertuig. Weer wat rondstruinen door 'the streets of Cochabamba' en omdat ik geen zin meer had om nog meer kilometers te lopen voor de makkelijk weer foodloading bij de Jap. Tomas had er zin in want naast een glas cola moest de ketjapfles ff later ook geleegd worden. Gelukkig kon de bediening er om lachen...

De arts werd ook nog ff gebeld om Karin's toestand even te checken en zij heeft goede hoop op spoedig herstel.

Tomas in 1 van z'n onmogelijke slaaphoudingen

7 & 8 jan

7 januari, vroeg op, moi weer, en een jaar ouwer (gevoelsleeftijd 21)

Ik vind m'n verjaardag eigenlijk maar niks. Maar als iedereen in het gastenboek erover gaat schrijven, tja dan kan ik het niet helemaal stilletjes voorbij laten gaan. Tomas heeft z'n best gedaan op een stukkie papier en das toch wel schattig. Het is wel veel lekkerder zo, zon en warm in januari. En na vandaag is natuurlijk ook nog Tomas officieel onze zoon.

Ik ben op weg naar het lab want Ka moet getest worden op parasieten. Ze is ongelooflijk ziek geweest de laatste dagen en lijkwit. Het gaat ietsje beter vandaag.

's Avonds om 19.00 u moeten we weer voor controle naar de dokter en Kaatje heeft het er moeilijk mee. Ze heeft zojuist nog ff genekt en dan gelijk in een taxi wegcrossen is minder prettig voor de maag in deze omstandigheden.

Dr Maria Isabel verteld dat Ka naast Tyfus ook nog huisdiertjes heeft. Tomas en ikke moeten ook getest worden op deze rakkers en dus haal ik direkt na ons bezoekje nog 2 poepdozen maat XL. Ka krijgt andere medicatie, een kildeparasietpil en een dieet voorgescheven.

8 januari, nadat Tomas en ik onze poepdozen gevuld hebben, volgt er weer een wandeling naar het lab. Ik moet weer redelijk snel terug zijn want Franck staat zo bij het hotel om met mij naar Salomon Klein te gaan. Op de terugweg van het lab regent het als een gek en ik ben behoorlijk doorweekt als ik bij het hotel arriveer. Maar een half uur later is het weer heerlijk zonnig en heb ik inmiddels ook een droog shirt aan.

In Salomon Klein krijg ik alle informatie die er over Tomas bekend is tijdens zijn verblijf daar. Erg blij zijn we met enkele pasfotootjes waar hij resp. 3 en 9 maanden oud is. Verder wat gegevens betreft ontwikkeling van gewicht en lengte, inentingen en testen die hij ondergaan heeft. Hartstikke goed. Trots laat ik de sociaal werkster nog wat foto's zien en vertel dat het ontzettend goed met Tomas gaat. Nou ze zijn echt oprecht blij en wij natuurlijk ook.

Tegen de avond weer een labwandeling om de uitslag te halen en het blijkt dat Tomas en ik parasietvrij zijn. Verder in de avond nog ff met Tomas buiten in de buggy rondgesjeesd en ergens een megapizza met zijn tweeen naar binnen geschoven. Lekker verantwoorde voeding he, maar volgens opa Dick moet ie ook aan junkfood wennen want die eet niets anders dan vette hap. haha.

Oh ja, de vele mooie dansende chica's van afgelopen zondag. Dat is het pre-carnaval in Cochabamba. Moooooooi man. Hieronder de link voor een kort filmpje.

http://nl.youtube.com/1973MT

5 & 6 januari

boven: dansgroepen op de Prado
onder: enkele souveniers

Wij blijven ons toch steeds weer verbazen over de vele reacties die we van heeeel veel diverse mensen krijgen. Het is super om die allemaal te lezen en fijn dat jullie de blog leuk vinden. Bedankt !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Yep, gaat ie weer. Om ff in te haken op vrijdag na de rechtzaak, Ka was hondsberoerd en had vette koorts, rugpijn en een bonkend hoofd. Toch maar ff Ines inlichten over de situatie en dit resulteerde in een directe rit richting dokter.

Dr. Maria Isabel Ruiz is arts en tevens directeur van weeshuis Millenium. Wat een combi, maar ja hier kan alles. De wachtkamer puilt uit en we staan dus op de gang te hangen. Ik meende al dat Ines een belletje naar haar deed op de heenweg en jawel we zijn gelijk aan de beurt. Wel zo prettig. Het is een geweldig spontane vrouw en naast Kaatjes klachten, wordt er uiteraard ook veel gekwekt over adoptie. Ze kent diverse nederlandse stellen die wij ook kennen. Kei leuk mens die Maria.

Ka mag de volgende ochtend om 08.00 u !!! (das vroeg vur ons) pipi, caca en blood inleveren bij een lab en voor de komende nacht krijgt ze alvast een recept voor een medicijn.

Wij de volgende ochtend 'het spul' wegbrengen naar het lab en om 11.00 staan we weer bij Dr. Maria die inmiddels de uitslag heeft. Ze verteld dat Ka een Tyfuslijer is. Ze heeft een variant van dit virus te pakken. Nou lekker dan. De medicatie wordt voorgeschreven en na wat kletsen krijgen we haar 'Milleniumkantoor' ook te zien want dit zit in hetzelfde gebouw. Trots laat ze allemaal foto's zien van happy families en uiteraard herkennen we de Nederlanders. Ze nodigd ons uit om een keer in Millenium te komen kijken en dat gaan we zeker doen zodra Ka beter is. Erg leuk om ook eens een ander tehuis te zien. Millenium is heel klein en dus gewoon meer een gezellige familie. Salomon Klein is megagroot en dat is vaak voor persoonlijke aandacht wat minder.

Zodra we in het hotel zijn kruipt Karin in bed en na de siesta van Tomas besluiten wij mannen maar es met z'n tweeen op stap te gaan. Ka is gewoon veel te ziek om mee te gaan en heeft zo ff geen herrie aan de kop van ons. Plaza Colon staat helemaal vol met kraampjes met diverse koopwaren. Mooi, das net wat voor mij, markten afstropen. Ik moet nog voor iemand een Boliviaans streepjesdoekie scoren en misschien kan ik hier wel slagen. Tomas bekijkt alles vanuit de buggy en vindt drukte en herrie totaal niet erg. Ineens sta ik voor een kraam met allerlei Boliviaanse muziekinstrumenten en mijn oog valt op een schitterende Charango (Boliviaanse mini-gitaar). Hij is schitterend bewerkt en ook de achterzijde is erg mooi. Das oppassen, ik ken mezelf en als ik iets zie, dan moet ik het hebbe. FF naar de quanta costa informeren.....mmmm. We zijn die avond nog 3 keer langs het standje gecrossed om nog ff te loeren.

Ja en toen was het etenstijd. Bij de Jap op het terras zwaait een stel met een klein meisje naar ons. We liepen elkaar een uur geleden al voorbij en zwaaiden toen ff maar nu schuiven we aan bij de Braziliaanse familie. Tis een superaardige keileuke gezellige familie. Na een tijdje gaan de Brazilies ervandoor en Tomas en ik blijven zitten voor een Japhap.

Daarna terug naar Karin en die blijkt nog steeds in de 40 graaie koorts te hebbe. Nie best. Gelukkig volgt er dan wel een goede nachtrust maar Ka wordt met knallende koppijn wakker. Ook vandaag 6 januari wordt weer een badday/beddag. Tijdens het ontbijt, ja sorry maar het moet toch vermeldt worden, zoeit Tomas door zijn luier en romper heen. Gelukkig leggen we iederen keer alstie eet een doek op de stoel en da scheelt. Dus hup, het manneke onder de douche en da vindt ie nie zo fijn. Hij is een badman of misschien wel Batman. Na de douche heb ik voor huisman gespeelt en de nodige was weggewerkt. Vervolgens naar buiten en Tomas gaat ook weer mee. Boodschappen doen enzo... haha op naar de markt want ik moet ff een souveniertje koope.

Er is van verre al muziek te horen en bij de Prado aangekomen staan wel honderd Bolivianen midden op straat te dansen. Super feeststemming, vrolijke muziek en goei weer. Toppie. We blijven niewsgierig kijken en het toeterende verkeer is niet te horen bij dit feestgedruis. Die moeten maar een kwartiertje wachten tot de dansende mensenmassa weg is. Geweldig mooi om te zien !!!

Bij de muziekkraam scoor ik na een korte onderhandeling mijn Charango, met Boliviaans gewoven tassie, bladmuziek en dvd's erbij. Tomas vindt de kraam ook reuze interessant en voor 5 Bs. (+/- 0.45 eurocent) koop ik een blokfluitje waar hij de rest van de dag lekker op sabbelt.

Enkele kraampjes verder zie ik nog een mooie muts voor als ik met m'n kale kop weer in ons koude kikkerlandje terugkom. Na wat andere kleine boodschappen keren we weer terug naar het hotel. Ik bel Dr Maria Isabel om te vragen of de hoofdpijn van Ka eigenlijk al niet gezakt moet zijn. Nee, volgens haar kan dat wel een paar dagen aanhouden. Ze geeft nog een medicijn door wat ik vervolgens ga halen bij de Farmacia. 's Avonds moeten we haar weer ff bellen om de stand van zaken door te geven.

Ik ga 'koken' voor Tomas en mezelf en het moeten pannekoeken worden. Es kijken of hij dat ook lust. Op het moment dat ik wil beginnen, gooit Tomas een glas kapot wat hij ergens vandaan getoverd heeft. Tja ik moet een paar extra ogen aanschaffen om dit ventje elke seconde in de gaten te kunnen houden. Na de pannekoeken hebben de Dr Maria weer gesproken en morgenavond gaan we weer ff ter controle bij haar langs.

Ja en dan isie morgen dus helemaal officieel familie. Helemaal geweldig, fantasties enz. Zijn volledige namen zijn dan Tomas Patricio Thijssen Jonker.

3e & 4e rechtzaak

Onze indoorsporter, luiertas-slepen en tijgeren


Eerst ff een updeetje betreft Tomas. Hij doet het helemaal geweldig en alles loopt boven verwachting. We hielden rekening met diverse problemen die zich kunnen voordoen maar die doen zich naar ons inzicht totaal niet voor. Tomas lijkt zich volledig op z'n gemak te voelen en is erg tevreden. Hij kan al heel goed papa en mama in het spaans. (en NL) Verder luidkeels krijsen als ie iets nodig heeft en luistert hij beter naar papa. Eten deed hij al goed en zijn overschakeling naar normaal vanalles eten gaat geweldig. Hij stopt alles in z'n schuur en als ie wat niet lust, verbergt ie het in z'n hamsterwangen waar het een uur later soms nog zit. Wat erin gaat komt er ook weer uit en das ook steeds goeie kwali en beter onder controle.
Verder heeft hij een hele voorraad 'gekke bekken' bij zich die in de meest vreemde situaties tevoorschijn komen. Buiten het appartement gedraagt hij zich nagenoeg als het perfecte kereltje wat naar iedereen lacht, zwaait en elke vrouw, serveerster of wat dan ook met gemak om z'n vinger draait. Muy bien, Bonito
Een cd met kinderliedjes voor de feestdagen deed het heel goed bij onze muziekfriek en die is dus veelvuldig gedraait tijdens de feestdagen.
Dit waren tijdens de 3e rechtzaak (3 jan) ook ongeveer de bevindingen van de psycholoog en de sociaal werkster maar dan in wat andere bewoordingen. De rechtzaak was rond half 3 en iedere deskundige las zijn rapport voor aan de rechter. Als laatste gaf men een positief advies tot voortzetting van de procedure. Tijdens zo'n zitting zit Franck tussen mij en Ka en probeert het razendsnelle spaanse gebrabbel (tis soms zo zachtjes dat je het bijna niet kan horen) te vertalen. Tomas zit meestal bij Ka op schoot want dan is er de grootste kans dat ie 5 sec. stilzit.
Ook nu zat Tomas bij Ka en vervolgens laat ie een vette scheet... De advocaat en Ka rolden bijna van hun stoel terwijl de rest gewoon doorgaat met hun ding. Het lijkt dus allemaal wel heel stijfjes maar dat valt ook best weer mee.
Na de zitting snel terug naar het hotel, Ka heeft 39 graadjes koorts en voelt zich ech nie lekker. Momenteel is ze gedrogeert met spul wak weer bij de farmacia gehaald heb. We zijn hele goeie klanten daar.

De volgende dag, 4 jan, hebben we de laatste rechtzaak. Ditmaal rond 17.00 u. Ka is nog steeds hondsberoerd en die laat ik dus 's ochtends mooi liggen in bed.
Deze laatste zitting is het de bedoeling dat je een kleinigheidje meeneemt voor het rechtbank-personeel. We weten eigenlijk nie zo goed voor wie en wat dus hebben we Ines de vorige avond nog gemaild. Uit haar reactie blijkt dat bonbons of iets dergelijks wel ok zijn en dat dan voor 8 personen. De rechter moet iets meer hebben.
Nou da ben ik dus mooi ff gaan regelen. Voor de zekerheid maar 10 dozen chocoladebonbons en daaraan een kaartje gemaakt met een fotootje van Tomas. En een kitscherig delftsblauw mini-klompje uit Hollanda erbij geplakt, kei leuk toch.......?
Aangezien Ines delftsblauwe huisjes spaart, hebben we haar collectie bij deze uitgebreid. Tevens een gezinsfotootje van fam. Thijssen en chocolade erbij want dan scoor je altijd punten bij Ines. Franck en de rechter hebben ook een passend kadootje gekregen.
De laatste rechtzaak was binnen een kwartiertje geklaart en stelde eigelijk niets voor. Heel officieel ist nog drie dagen wachten en dan is Tomas op 7 januari 2008 onze zoon.

1 & 2 jan

Tomas met MP3 speler

Na de oud/nieuw party bij de Fransen zijn we door Daniel en Ines keurig afgezet bij ons hotel.

De volgende ochtend werd ik wakker en m'n darmpies werkten weer naar behoren. Goed begin van 2008 zak ma zegge...dus Paul je weet het.
(deze weblog gaat eigenlijk over adoptie maar het draait toch vaak op een shitverhaal uit dus bij deze mijn oprechte excuses daarvoor) hahahaha
Ja, 1 januari is meer zo'n lambaldag en da was bij ons ook zo. 's Avonds rondlopen en ijs eten. We vonden dat dat nu wel eens moest kunnen met onze herstelde inwendige dinges.
Daniel was zeer enthausiast over Dombo's met zijn prachtig ogende ijskaart. Ik had daar afgelopen zondag al een Chocolate Flush op maar om nou te zeggen WAUW, is iets teveel. In het hotel was tie ook weer heel snel weggeflushed.
Dus op nieuwjaarsdag naar Globos waar de ijskaart nog uitgebreider en mooier is. Op de kaart stond een mega-ijs dus die wil ik dan. In het echt was het een mini-ijs en niet al te bijzonder. Sorry alle liefhebbers van de ijsjes hier wij houden het gewoon bij een lekkere ijs van Heldro in Ottersum die naar onze mening toch veel smaakvoller is.
Ik had enkele dvd's meegenomen en toen Tomas in bed lag, gingen Ka en ik een spannende bankovervalfilm kijken. Zoals gewoonlijk sliep Ka al halverwege en moet en wil ik de film afzien.
Net in bed, begint de fijne 'weerwolf' van de buren weer alles bij elkaar te huilen en om 3 uur 's nachts vond het beest dat ie dat ritueel weer moest herhalen. Fijn, zoiets recht onder je raam. Uiteindelijk hebben we met veel onderbrekingen geslapen tot half 11. En das extreem laat voor mij. De telefoon ging en Christophe vraagt of we om 12.30 met hun ergens int centrum gaan eten. Ja hoor, doen we en per ongelijk zitten we later alweer bij de Jap.
Daarna met z'n allen naar Parc del Nino's waar we ons de rest van de middag vermaakt hebben.
Morgen hebben we de 3e rechtzaak evenals de Fransen en de 4e en tevens laatste rechtzaak zal vrijdag zijn zoals het er nu voorstaat. Hoe laat we in de rechtbank moeten zijn, is bij niemand bekend en dat zullen we morgen wel een half uur van tevoren horen of zoiets....

oud - nieuw

GELUKKIG NIEUWJAAR


31 dec, Tomas heeft zijn uitslaaprecord verbroken. Nonstop van +/- 21.00 u tot 10.30 u de volgende ochtend. Keigoed man, zo'n hendig kind.
Rustig opstaan en boodschappen doen en eten natuurlijk. Voor de verandering naar de Jap. Tja, we kwamen er toevallig langs.
's Middags tijdens de siesta van Tomas weer Skypen en toen spullen pakken voor oudejaarsavond bij de Fransen.
19.00 u waren we daar en Daniel en Ines zouden ook komen. Ze kwamen een Boliviaans anderhalfuurtje te laat maar ... ze waren er.
De hapjes kwamen op tafel en Van Gansewinkel 2 heeft zich van z'n beste kant late zien. Da jong schuift alles door z'n laadklep; toast met ei met mosterd, asperges met bosui, kaviaar, chips, worst, champignons met kruidenkaas, enz enz.
We hebben heerlijk getafel. Gegrild vlees waar een hele struik knoflook doorheen zat, gegratineerde tomaten, boontjes en aardappelschijfjes. Als desert chocoladetaart of aardbei-gelatine. Dat laatste ging er bij Tomas ook weer goed in.
Verder kregen we van Ines te horen dat onze 3e en 4e rechtzaken resp. 3 en 4 januari zijn en dat het heel waarschijnlijk is dat we AL EIND JANUARI NAAR NEDERLAND KUNNEN.
Zeer goed nieuws betreft procedure en toch ook jammer dat je moet gaan want het bevalt zo goed. We zullen het de opa's en oma's (e.a. natuurlijk) maar niet aandoen om langer dan nodig weg te blijven ha,ha.


Iets voor twaalven met z'n allen naar buiten en daar aftellen tot de jaarwisseling. Kei leuk en we hebben ook ff aan thuis gedacht. Iedereen dus nogmaals de allerbeste wensen en tot de volgende keer.

30 dec

zo 30 dec. Christophe,Valerie,Rafael,Gabriel en Daniel zouden we om 11.30 u treffen bij Plaza Colon om van daaruit te gaan eten in een goed visrestaurant in CCB. Het was iets verder als gedacht maar wel erug mooi om eens de omgeving buiten CCB te zijn. Op onze heenweg zagen we allerlei huisies van bergvolk en kwamen we door dorpjes van 10 huisjes. Prachtige natuur en ik als een jap met de camera vanuit het raam tig foto's schieten.
Na zo'n half uur rondcroosen kwamen we bij het restaurant waar het superdruk was. Prachtig gelegen aan een bruine modderstroom en een heel funpark voor kids eromheen gefikst. Waterfietsen, kabelbaan echt helemaal leuk.
Daniel adviseerde ons in de viskeuze want de menukaart was voor ons toch meer van de gok...
Er verscheen een soort voorgerechtje van gefrituurde visjes met groenvoer. De visjes kon je met koppie en graten enz. in't geheel eten. Karin vond het nie zo'n strak plan maar ik vond ze best crispy.
Lekker en gezellie gegeten en daarna ff het speelparadijs in.
Op de terugweg ook weer foto's knippen en vooral toen Daniel pal langs de Cancha (de grootste markt van CCB) reed. Ongelooflijk dat je hier met een (vracht)auto langs kan rijden in die drukte. Elk vrij plekje is bezet met mensen die hun handelswaren op straat uitgestald hebben. Dit varieerd van kleding, groente, bedden, gasfornuizen tot auto-onderdelen. Alles is hier verkrijgbaar.




Terug in CCB zijn we bij Dombo's gestopt omdat ze volgens Daniel daar de lekkerste ijs hebben. Karin en Tomas gingen vast terug naar het hotel want Tomas was doodop. Toen ik in het hotel aankwam zat Ka te Skypen met Colin en da heeft ze ruim 3 uur volgehouden. Ha, geweldige uitvinding die Skype.